หลายต่อหลายคนเมื่อได้ยินชื่อป้าอ้วนเบกกิ้งโฮมก็คงแอบนึกสงสัยไม่ได้ว่าทำไมฟ้าถึงใช้ชื่อนี้เป็นแบนด์ของร้าน
…
กริ๊งๆๆ  เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
คุณหลาน : สวัสดีครับป้า
ฟ้าก็ตอบกลับ และทักทายกันตามปกติ  : สวัสดีครับลูก  ว่าไงครับ?
*คือเรามีสถานะเป็นป้ามาได้ 12 ปีแล้วล่ะค่ะ  เรียกได้ว่าเป็นป้าตั้งแต่ยังสาว*
…
เสียงในสายก็เอ่ยต่อไปว่า..ป้าครับ ป้าๆ เรามาทำคุ้กกี้กันไหม? หนูอยากกิน
เนี่ยเราก็ซื้อเตาอบมาตั้งนานแล้ว หนูยังไม่เห็นป้าทำอะไรเลย
…
เอิ่ม..ป้าอ้วนหงายเงิบไปนิดนึง  เจ้าเตาอบที่หลานพูดถึงก็คือหม้ออบโถแก้วที่เราซื้อไว้เมื่อช่วงหน้าทุเรียนเมื่อปีกลาย  เหตุที่ทำทุเรียนทอดขายก็เลยขาดไม่ได้จริงๆ พอหมดทุเรียนแล้วมันก็ตั้งอยู่เฉยๆ เช่นนั้นเอง
ซึ่งเราก็ไม่เคยได้ใช้มันเลยจริงๆ  เพราะไม่คิดว่าหม้ออบโถแก้วจะทำอะไรได้มากนัก
…
เมื่อคุณหลานติติงมาเยี่ยงนี้แล้ว  เราก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถามต่อไปว่า  แล้วคุ้กกี้นี่มันใช้อะไรบ้าง  ป้าทำไม่เป็นนะ
(เสียงในใจมันบอกกับตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าขนมฝรั่งนี่ทำยาก  แถมเครื่องเยอะอีกตะหาก  แล้วจะทำได้เร้อ? )
…
ทันใดนั้น เจ้าหลานชายตัวแสบก็ตอบกลับมาทันที : เดี๋ยวหนูหาสูตร  แล้วป้าไปซื้อของมาให้หนูตามนี้นะ
…
นับตั้งแต่วันนั้น  ฟ้าก็ไม่เคยได้หยุดทำขนมอีกเลย
และนี่ก็คือที่มาของร้านเราค่ะ

ป้าอ้วนเบกกิ้งโฮม . PaOwn Baking Home

มีเรื่องราวเล็กๆ ที่ใหญ่ยิ่งอยากเล่าให้ฟังมากมาย  แล้วจะทยอยมาเล่าให้ฟังนะคะ
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

To be continue…